Als je de kranten goed leest dan proef je de hang naar vroeger. Respect, fatsoen, betrouwbaarheid, rust en gezonde (op)voeding zijn enkele termen die ons Nederlanders bezighoudt. Hoe geëmancipeerd ik ook ben, ook ik verlang soms naar de tijd van vroeger toen alles ogenschijnlijk pais en vree was. De tijd waar de Indiaan Winnetou met zijn blanke bloedbroeder Old Shatterhand samen tegen het gevaar streed en ons liet zien hoe twee culturen goed met elkaar konden omgaan (volgens het boek van Karl May). De tijd waarin iemand nog met twee woorden werd aangesproken, dat mannen galant voor vrouwen waren, jongeren nog opstonden voor ouderen in bus of trein en je iemand bedankt als je een cadeautje krijgt. De tijd waarin men goed gekleed in mantelpak met hoed naar het werk, begrafenis of huwelijk ging. Bankiers, politici en verzekeringsmaatschappijen nog betrouwbaar waren. De tijd dat er tijdens je werk niet privé gebeld mocht worden, laat staan de hele tijd loopt te chatten. De tijd waarin geloof en politieke voorkeur binnenshuis werd gehouden en je op zondag rust had. Wat zouden er minder ergernissen zijn als we ze weer zouden respecteren; de omgangsnormen. Respect voor je lichaam dat je voedt met gezonde voeding. Respect voor een ander, omdat je het goed met hem of haar voor hebt. Dat soort respect, dat rust brengt in je lijf en hoofd.
Ben ik ouderwets? Een dromer? Misschien wel. De tijd zal het leren.
